Zoveel gedachten, zoveel dingen willen delen, maar zo veel andere dingen te doen!
Mijn gedachten zijn soms zelfs aan het schrijven maar dan zit mijn laptop niet onder mijn vingers en de “save as” is ook afwezig. Toch heb ik zo vaak het toetsenbord onder mijn vingers als ik aan het werk ben. Maar dan komt er muziek uit mijn vingers en op het scherm. Muziek schrijven is misschien wel synoniem voor de woorden die ik had moeten schrijven. Soms komt er iets van mijn gedachten in een tekst terecht, maar ook zoveel dingen niet.
Ik stroom nu over van heen en weer vliegende gedachten.
Word ik oud? Ik bedoel echt oud en uitgerangeerd? Of zal ik weer ontdekken dat pas als je de deur achter je hebt gesloten je de volgende deuropening ziet?
Mijn varend tijdperk wordt afgesloten. Onze boot, ons tweede huis ligt te koop. Afscheid nemen doen we al een paar jaar nu het voor mijn echtgenoot onmogelijk is geworden om aan boord te zijn. Maar het schip ligt voor ons huis. We kijken er elke dag naar. Eerst met dankbare gevoelens. Het verdriet van niet meer varen wordt steeds groter en dan is er het moment dat je beseft dat dit tijdperk gesloten moet worden. De boot zien liggen is niet meer verheugend maar verdrietig.
Ben ik te oud om nog te varen? Ben ik nog jong genoeg om die andere deur te openen?
Wat raar eigenlijk dat ik wel steeds nieuwe muziek maak en mee bezig ben. Dat is elke keer weer een prachtige uitdaging. Nu sta ik ook voor een uitdaging: ons schip verkopen. Waarom is dit geen prachtige uitdaging?
Zo tollen mijn gedachten heen en weer. Zo tollen mijn gevoelens heen en weer. Verdriet (en niet alleen om het afscheid van onze varende periode) maar ook opluchting dat deze beslissing nu is genomen.
Varen is eigenlijk net als zingen. De wind / lucht gebruiken. Misschien vroeger meer met de zeilboot maar elke schipper weet dat ook zonder zeil de wind een duidelijk aandeel heeft in het vaargedrag van je schip. En de klanken! Ook ons schip zong. Misschien wel wat eentonig maar een schitterende bas. En, de belangrijkste overeenkomst tussen zingen en varen is de rust. In de muziek is een rust heel vaak het mooiste, indrukwekkendste deel en dat is het rusten na het varen ook!
Water blijft kabbelen, water is nooit hetzelfde, water is prachtig!
Zingen blijft bewegen, zingen is nooit hetzelfde, zingen is prachtig!
Blij dat ik nog zingen kan en kan laten zingen!
( 3 weken na plaatsing van deze gedachtenspinsel is het Godswonder gebeurd en stond er een campertje naast ons huis toen we de boot uizwaaiden! )